Maakt klein het verschil?
Ik las een column in NRC, “Aardig zijn als politieke daad” van Floor Rusman, en ik werd erdoor geraakt. Zij verwoordt iets waar ik ook in geloof.
Al langer vraag ik me af wat je als individu kunt doen in deze ingewikkelde en gespannen tijden. Er is groeiende onbegrip, onzekerheid, wantrouwen en woede in Nederland en in vele andere landen. De wereld is bedreigend is vanwege oorlog, het klimaat, inflatie, corona en meer
Onzekerheid en angst hebben vaak tot gevolg dat je probeert grip te krijgen op je omgeving. Een manier om grip te krijgen is duidelijkheid creëren, en dan is het zeer verleidelijk om zwart-wit te gaan denken. Om zeker te weten dat bijvoorbeeld de boeren het bij het juiste eind hebben. Of bij het verkeerde. Splitting het dat in mijn vakgebied: je scheidt iets (onbewust) in twee extremen: goed en fout, juist en verkeerd. Geen discussie en twijfel meer mogelijk, iedereen weet wie goed is en wie slecht. Lekker!
Ik heb last van deze polarisatie, want daar kan het toe leiden. Wij als maatschappij hebben er last van, het doet ons en de wereld geen goed. Daarom wil ik er wat aan doen. Maar ik wil niet in de valkuil te stappen van verhitte discussies die het splitsen alleen maar versterken.
Een optie is, net zoals Floor Rusman zegt, om af en toe gewoon aardig te zijn. Om kleine gestes te doen voor een ander. Even een glimlach, iemand helpen, iemand troosten, naar iemand luisteren, wat dan ook.
Als meer mensen dat doen, kunnen wij als maatschappij de moeilijke gevoelens en zorgen misschien beter verdragen. Dan kunnen we misschien zien dat de klimaatbeschermers een punt hebben, en de boeren ook. Zo hoeven we minder te splitsen. Wie weet dat we daardoor constructiever samen kunnen werken, samen kunnen leven, wegen vinden. Ik weet het, dat lost geen oorlog op, en de energieprijzen worden daardoor ook niet goedkoper. Het is niet genoeg. Maar het is een begin, iets dat wij allemaal kunnen doen. Bovendien: baadt het niet, dan schaadt het niet.
Als ik dit zo schrijf klinkt het zoetsappig, en dat is het misschien ook. En toch geloof ik erin, in de kleine daden van aardigheid. Samen door het tonen van menselijkheid het moeilijke draaglijker maken voor ons allemaal.
