Er moet nu een oplossing komen!

Peter ziet bleek, als hij mijn kantoor binnen stapt. Hij werkt nu een paar maanden in een groot ziekenhuis, waar hij een deel van zijn opleiding tot specialist doet. Het is er een drama. Collega’s die elkaar niet helpen. Opleiders die alleen maar negatieve feedback geven. Heftige en levensbedreigende incidenten. Een toxische sfeer. Ellenbogenwerk. Veel te veel werk in veel te weinig tijd, zelfs ’s avonds werkt hij door. Elke ochtend gaat hij bang en met lood in zijn schoenen naar het ziekenhuis. Hij houdt van zijn vak, wil de opleiding afmaken, maar dit is bijna niet te doen. Gelukkig is het een tijdelijke opleidingsplek en duurt het nog maar 3 maanden. Maar het voelt eindeloos, zo murw gebeukt is hij.

Van mij wil jij weten hoe hij kan leren om het allemaal van zich af te laten glijden. Dat ziet hij namelijk sommige collega’s doen, zij lijken er geen last van te hebben. Ik voel zijn appel om hem te helpen, de hoop dat ik een toverstokje heb waardoor het hem allemaal niets meer kan schelen.

Helaas, dat heb ik niet, al snap ik de vraag heel goed. Het gaat er nu om dat hij hier enigszins goed doorheen komt. Eerlijk vertel ik hem dat het niet mogelijk is dat het hem niet meer raakt. Dat het te maken heeft met de situatie, met verschillende persoonlijkheden. En dat je de buitenkant van iemand anders niet kunt vergelijken met de binnenkant van jezelf.  

Maar er zijn andere mogelijkheden. We gaan het klein maken, pragmatisch bekijken. Ik voel me tekortschieten, en toch weet ik dat dit in deze situatie de beste weg is, omdat er snel iets moet gebeuren.

Een van de dingen die we aanpakken is zijn angst aan het begin van elke werkdag. We zoeken manieren waardoor die angst niet meer allesverslindend is. Hij leert een aantal handvatten waardoor hij tot rust kan komen, lichamelijk kan ontspannen, weer contact kan maken met zichzelf en de wereld om hem heen. We bekijken nog wat andere punten die hij eenvoudig kan doen.

Zijn gezicht gaat steeds meer open. Want er gebeurt iets heel essentieels voor hem: hij merkt dat hij kan handelen. Hij is niet alleen slachtoffer meer. Hij kan weer iets doen, en alleen dat al helpt enorm.

Ik besef weer dat het om meer gaat dan de handeling zelf: ja, bijvoorbeeld een ademhalingsoefening helpt op zichzelf al als je onder druk staat. Maar het is ook nuttig omdat je zelf in actie kunt komen, “agency” hebt, zoals dat in het Engels genoemd wordt. Je pakt weer de regie. Soms is dat al genoeg om die beslissende stap vooruit te maken, te midden van alle ellende.

Ben je ook in een crisis, of bang om er in te belanden? Neem dan contact op met mij voor een kennismakingsgesprek of een opfrissessie.