Soms moet het hard

François begon jaren geleden bij mij omdat hij overspannen was. Hij is al lang herstelt, maar hij komt nog steeds af en toe voor een opfrissend coachgesprek. Dan hebben we het over zijn werk, zijn relatie, zijn moeite om als Canadees te aarden in Nederland, zijn behoefte aan meer vrienden, de omgang met collega’s.
 
Vandaag begint hij meteen over zijn relatie. Deze is al een hele tijd ingewikkeld: 2 koppige, uitgesproken mensen bij elkaar met 3 jonge kinderen en beiden een drukke en veeleisende baan.
 
Hij weet van zichzelf dat hij geen makkelijke man is. Daar hebben we samen intensief aan gewerkt. Hij heeft geleerd om zijn boosheid minder over zijn omgeving uit te storten. Hij heeft leren omgaan met de verschillen tussen zijn thuisland en Nederland, waar hij vanwege zijn relatie naartoe is verhuisd. Hij weet dat hij soms wat narcistische trekjes heeft, en doet zijn best om deze te minderen. Hij communiceert beter en kan zich beter verplaatsen in de ander. Hij heeft zijn weg gevonden.
 
Al jaren probeert hij zijn vrouw, die worstelt met werk en familie, ook zo ver te krijgen om met een coach te gaan praten. Voor haar en voor hun samen, omdat hij merkt dat het hem zo veel heeft geholpen. Maar zij wil niet, zij weigert.
 
Vorige week hadden ze een enorme ruzie. Hij is kwaad geworden, en riep zelfs dat hij een scheiding wil als het zo doorgaat. Ik schrik als ik dat hoor. Zijn we terug bij af? Kost zijn boosheid hem zijn huwelijk?
 
Maar deze keer is het anders, besef ik gaandeweg. Deze grens stellen was nodig. Want hij is het zat dat hij aan zichzelf werkt, zijn best doet, en dat zij weigert om hulp te zoeken, alleen of met hem samen. Ook zij moet werken aan zichzelf, zegt hij, om samen een kans te hebben. En ik kan hem geen ongelijk geven.
 
Het heeft gewerkt. Zij is enorm geschrokken en gaat nu met een coach praten. Zijn boosheid was nodig om haar de drempel over te helpen.  
 
Later denk ik erover na. Conflicten en boosheid zijn, hoe verschrikkelijk ik het ook vind, noodzakelijk. Soms is woede nodig om vooruit te kunnen, zelfs voor de ontvanger ervan. Het is ook energie, die positief kan uitpakken. Dat is voor mij als iemand die conflicten liever vermijdt een belangrijke herinnering.
 
Het is de kunst om dit feit niet te gebruiken als excuus, om te werken aan je woede als het te veel is, als je omgeving of jij zelf er last van heeft. En om, mocht het toch gebeuren, te repareren. Excuses aan te bieden. Ervan te leren. Het samen op te pakken. En hulp te halen als het alleen niet lukt.
 
Herkenbaar? Neem dan contact op met mij, zodat we samen kunnen onderzoeken hoe je kunt leren om je eigen demonen te temmen. Of stuur het artikel door aan iemand die het nodig heeft.